Эх и он няень ётай веня! Аф он, а дива. Онцтон мон, бта аф монан, а рьвязян, Алду. Прясон руця, лангсон нула, пильгсон сери кочкяря туфлят.
А коса, шта, арьсян, Алдувозе? Шарфтонь фталу, и эсь сельмоненди аф верондан. Алдувозе, бта аф рьвязе, а монан. Лапотьф койкати и офтокс крнай. Уды.
Арьсян, катк мирдезе, эрь ина Алдузе—уды, а мон ся ёткть кудонь тефнень тисайне.
Сембонди содаф, кудонь работась аф стака: кяскафт аф каннемат, шочкт аф веляфнемат. Кудса пульхкомась шямоню трёшниковок аф тии. Пежетьтоба! Тинь, алянят, пяк тяда эводе, кда онцтонт монь лацон вдруг кудазоравакс аратада. Камозяда стане, кода мон камозянь. Катк мирденте—ну, ина, рьвянте—удыхть. Тясть токсе. Вов и моннеське, кода ни азыне, кевадаф, а мон ся шовор Люся стирнязень и Вова цёранязень эшеляйне и матыне.
Вов и сембе кудонь тевозе. Тяда башка, кядьгонятнень штайне-нардайне, ковёрхнень шукадине, кияксть тяине. Да и сембе. Деряй тя лама?
Тоса тага кой-мезе тиень: паннень цюлкат, петфнень па- нархненди пунят, мирдезень костюмонц утюгса ётайне и шаба нулатнень муськине.
Тя вдь ёфси аф стака.
Тиине сембонь, озань и ащан: а кда ни озать, прясот аньцек кодама мяль аф шары. Арьсян, кода тяни шобдава мирдезти сафтомс, мезе теенза завтраконди пидемс. Сяда танцтиня.
Арьсян, вов тянь пидеса, тонань рястаса-пуштса, да, пожалы, пинге ни ваймамска. Ёрань ни велямс, да лядьсь мялезон: вай, да мон вдь нинге тага фкя тев юкстань—нинге шалхконь нардамань руцянятне муськомат да гладендамат. Катк мирдезе шалхконц ожазонза аф нарнесы.
Гладендайне, велянь койкати и нувазевонь. Вдруг маряса: мирдезе—ну, Алдузе—тостиесамань бокс: